„Ana Karenjina“ je pozorište koje puca pravo u otvoreno srce. Srce Ane Karenjine. Srce svih likova/ glumaca na sceni. U srce publike. Teško je opisati tu metu bez metafore. Recimo da stižemo do samog središta ljudskog iskustva; do ljubavi kao koštice u središtu jabuke, o kojoj Varenjka pjeva od ljubavi bolesnoj Kiti: do nekog uvida – mjesta pred kojim mišljenje začuđeno zastaje pred toplom, živom, krvavom materijom života. - Nataša Nelević 

Mirko Radonjić (1984., Podgorica) diplomirani je slikar i kazališni redatelj. Režirao je u Kraljevskom pozorištu Zetski dom, Crnogorskom narodnom pozorištu, Narodnom pozorištu Subotica, Studio K Budimpešta te u nezavisnoj produkciji. Njegove predstave nastale su prema klasicima svjetske literature, ali i bazirajući se na domaćem dramskom tekstu. Za svoje predstave dobio je nagrade na kazališnim festivalima u Crnoj Gori, Bosni i Hercegovini, Bugarskoj. Bavi se još scenografijom i dizajnom svjetla, a od 2014. je i jedan od predavača u dramskom studiju Prazan prostor. 

Ilija Đurović (1990., Podgorica) je književnik koji s jednakim uspjehom piše romane (Sampas), kratke priče (Oni to tako divno rade u velikim ljubavnim romanima, Crne ribe), poeziju (Brid) te filmske scenarije i dramske tekstove. Njegova drama Uspavani (pisana u koautorstvu s Mirjanom Medojević) nagrađena je na konkursu Crnogorskog narodnog pozorišta za suvremeni dramski tekst 2019. godine.