Živo u neživom, sadašnje u prošlom – tko u čijem okviru i ogledalu?

Voluminoznim asamblažima Stošić propituje dvojnosti i kontradikcije između subjekata i objekata, između kiparskog sižea mrtvih priroda i historicističkih okvira u koje su ugrađene. Izložbom prevladava ogledalo konotirano neobaroknim pozlaćenim okvirom. Osim životinjskih oblika u okvirima su i raspukline hrastova tkiva.

Stošićevi radovi nose simbolične naslove kao što su metamorfoze, cvjetovi zla, crveno i crno, korijen, stranac, kardinali, rekvijem, u potrazi za izgubljenim vremenom, smrt u Veneciji, ohlađene glave i druge. U spomenute okvire kombiniranom tehnikom Stošić je uspio složiti takvu vrst izložbe za koju ističe da je to pokušaj prikazivanja arhaičnog, odnosno esencijalnog u stvarima.