Njegovo djelo ne da se lako uokviriti ili postaviti u ladice jedinstvene discipline, medija ili tehnike, već potiče i omogućuje pretapanje iz oblika u akciju, iz riječi u znakove, iz geste u mišljenje.

Kod njegovog se pristupa slikarstvu, poeziji i fotografiji uočava težnja ka izmicanju definitivnosti estetičkog čina, s uvjerenjem da u procijepu između oblika i značenja ima dovoljno širine za etičku rezonancu. Misaono zaoštreno i autorefleksivno, povremeno ironično i parodično, ali ne manje agilno i poticajno, djelovanje Vlade Marteka značajno je poglavlje kontinuiteta avangardističkog poleta i plodnog grananja konceptualističke ekskluzivnosti i samodostatnosti prema ludičkim i performativnim emanacijama.